ADHD w dorosłości to temat, który wciąż bywa niezrozumiały. Bo przecież „to się ma w dzieciństwie”, prawda? Otóż nie.
Życie z ADHD może być pełne energii, pomysłów i głębokiego czucia świata – ale równie często pełne wewnętrznego hałasu, trudności w organizacji codzienności, rozproszenia i ciągłej walki o spokój.
To życie z umysłem, który nie przestaje działać. Tylko że nie zawsze w tym kierunku, w którym byś chciała. Z jednej strony – potrafisz błyskawicznie łączyć fakty, widzieć to, czego inni nie dostrzegają, być twórcza, zaangażowana, uważna na emocje innych.
Z drugiej – codzienne obowiązki potrafią Cię przerosnąć, trudno Ci utrzymać rytm, zrealizować plany, odpocząć bez wyrzutów sumienia.
Paradoks? Tak. I właśnie dlatego warto o tym mówić.
ADHD to nie choroba, lecz zaburzenie neurorozwojowe – czyli specyficzny, uwarunkowany biologicznie sposób funkcjonowania mózgu, który towarzyszy człowiekowi przez całe życie. Nie da się go „wyleczyć”, ale można je zrozumieć i nauczyć się z nim żyć – z większą świadomością, łagodnością i sprawczością.
ADHD w dorosłości – czyli co?
ADHD (Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder) obejmuje trzy główne obszary trudności: deficyty uwagi, impulsywność, nadruchliwość (choć u dorosłych objawia się często jako napięcie wewnętrzne, nie fizyczna ruchliwość).
U dorosłych objawy często przybierają formę: chronicznego rozproszenia, trudności z organizacją czasu i obowiązków, trudności w regulacji emocji, szybkich, impulsywnych decyzji, uczucia wyczerpania przy nadmiarze bodźców1.
To nie (tylko) brak koncentracji – to kłopot z funkcjami wykonawczymi
ADHD to w dużej mierze zaburzenie funkcji wykonawczych – czyli tych procesów, które pozwalają: planować, działać krok po kroku, utrzymać uwagę i kontrolować impulsy, zarządzać czasem i priorytetami.
Ich osłabienie powoduje nie tylko trudności w pracy czy domu, ale też frustrację i poczucie „nieskuteczności mimo starań”2.
A może to „tylko życie”? Zwłaszcza u kobiet
ADHD u kobiet często długo pozostaje niezdiagnozowane. Dlaczego? Bo zamiast nadruchliwości, częściej pojawia się:
chroniczne zmęczenie,
perfekcjonizm,
nadmierna odpowiedzialność za wszystko,
wewnętrzny krytyk,
silna potrzeba kontroli.
Wiele kobiet z ADHD nauczyło się „maskować” objawy: nadrabiać, dopasowywać się, działać „na ostatni moment, ale skutecznie”3.
„Co jeśli nic z Tobą nie jest nie tak?”
ADHD to nie lenistwo. Nie brak silnej woli. To po prostu inny sposób funkcjonowania układu nerwowego. Neuroatypowość – z wyzwaniami, ale i mocnymi stronami.
✔ głęboka empatia,
✔ błyskawiczne kojarzenie faktów,
✔ intuicja, kreatywność, pomysłowość,
✔ elastyczne myślenie i adaptacja do zmian,
✔ zaangażowanie i energia – gdy coś naprawdę Cię poruszy4.
Jak wspierać siebie z ADHD?
W MindSet Lab pracuję z osobami, które podejrzewają u siebie ADHD lub otrzymały diagnozę w dorosłości. Nie po to, by „poprawiać” czy „normalizować”, ale po to, by odzyskać kontakt ze sobą, uporządkować chaos, zobaczyć, co naprawdę działa.
Najczęściej zaczynamy od pytania: „Co Ci służy, a co nie?”
Bo zanim zaczniesz się zmieniać – warto zobaczyć, co już masz: Twoje zasoby, nawyki, strategie, sposoby radzenia sobie5.
Przestrzeń, w której możesz odetchnąć
W MindSet Lab tworzę miejsce, w którym możesz się zatrzymać. Zobaczyć siebie – nie przez pryzmat diagnozy, ale przez świadomą obecność. Zrozumieć swoje mechanizmy działania i odzyskać sprawczość.
Nie musisz wiedzieć wszystkiego.
Nie musisz działać „jak należy”.
Możesz zacząć od jednego pytania:
„A co jeśli to, jaka_i jestem, jest całkowicie w porządku?”
Jeśli ten tekst poruszył coś w Tobie – zapraszam
Możesz przyjść z chaosem, nie z planem. Z pytaniem, nie z odpowiedzią. Z pragnieniem spokoju – nawet jeśli nie wiesz jeszcze, jak go znaleźć.
To może być początek nowego rozdziału. W Twoim rytmie. Z Twoimi słowami. Na Twoich warunkach.
_____________________________________________
Przypisy / Źródła:
American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5). ↩
Barkley, R. A. (2012). Executive Functions: What They Are, How They Work, and Why They Evolved. ↩
Quinn, P. O., & Madhoo, M. (2014). A Review of ADHD in Women and Girls. Current Psychiatry Reports, 16(6), 1–9. ↩
White, H. A., & Shah, P. (2006). Creative style and achievement in adults with ADHD. Personality and Individual Differences, 40(6), 1121–1131. ↩
Ramsay, J. R., & Rostain, A. L. (2015). The Adult ADHD Tool Kit: Using CBT to Facilitate Coping Inside and Out. Routledge. ↩